Pieskie życie

W polskiej kulturze, pozornie obowiązuje mit traktowaniu psa, jako członka rodziny, najlepszego przyjaciela. Takie podejście na pewno ma znamiona mityczności w małych miejscowościach (i nie tylko), gdzie wielokrotnie można zobaczyć psy trzymane w bardzo złych warunkach: na krótkim łańcuchu, w budzie (nawet podczas mrozów). Innym dość często spotykanym obrazem są psy, o których właściciele zapominają w trakcie upałów i są one zamykane w samochodach, nie rzadko taka bezmyślność kończy się śmiercią czworonoga. Decyzja o posiadania psa, powinna być decyzją świadomą i odpowiedzialną. Zwierzę jest całkowicie zależne od działań człowieka. Pies potrzebuje nie tylko miski jedzenia i czystej wody, ale także kontaktu z człowiekiem, odpowiedniej ilości ruchu, wizyt i weterynarza, wygodnego i ciepłego miejsca do spania. Bardzo często ludzie decydują się na zakup ras, nieodpowiednich do ich warunków zamieszkania i trybu życia. Kilka lat temu przetoczyła się przez Polskę fala wzmożonego zainteresowania psami takimi jak: Amstaf, który jest psem silnym i dominującym, a przy niewłaściwym podejściu właściciela, może stać się bardzo agresywny, czego dowodem jest kilka przypadków w których psy tej rasy dotkliwie pogryzły ludzi. Innymi bardzo drastycznymi przypadkami, były sytuacje, gdy psy były bestialsko zabijane, a z ich łoju wyrabiano magiczną maść, która miała leczyć wszystkie możliwe schorzenia. Komentarz do tego typu praktyk, jest chyba zbędny… Zastanawia mnie jedynie, jak było to możliwe, że nikt nie zauważał, że gospodarstwo ma aż tyle psów. Przez długi czas, nikt nie sprawdził w jakich warunkach są trzymane zwierzęta i w dodatku w takiej ilości. To co z nimi się działo, wyszło na jaw później. Oczywiście ten przykład jest najbardziej drastyczny, ale skoro ktoś wpadł na pomysł produkcji … musiało również istnieć zapotrzebowanie na zakup tego specyfiku. Sporo osób bierze do domu małego, słodkiego szczeniaczka, po czym wyrzuca w lesie dorosłego psa, który błąka się szukając swojego „domu”. Pies nie jest zabawką, ani żywą maskotką. Nie wszyscy o tym pamiętają. Zwierzę czuje, widzi, wymaga uwagi i odpowiedzialności.