Polityka i Prawo

Zdaniem specjalistów cukier przyczynia się do 35 milionów zgonów rocznie. Tak ogromna toksyczność sugeruje, że cukier powinien zostać uznany za substancję równie szkodliwą jak papierosy czy alkohol. Okazuje się, że cukier wpływa także na rozwój nowotworów, szkodząc naszemu zdrowiu.

Uczeni z Huntsman Cancer Institute w Utah udowodnili znaną i powtarzaną od lat tezę, że cukier „karmi” guzy. Jednym z pierwszych, któzy już sto lat temu odkryli fakty wiążące cukier z rozwojem raka był Otto Warburg, o czym możemy przeczytać w artykule Cukier karmi raka – na stronie internetowej No Sugar Man.

Jak cukier ułatwia rozwój raka w ludzkim organizmie? Komórki nowotworowe potrzebują bowiem znacznie więcej glukozy niż komórki zdrowe. Są wręcz uzależnione od stałej dostępności cukru we krwi. Stanowi on podstawowe źródło ich energii. Nie są bowiem zdolne do metabolizowania znacznych ilości kwasów tłuszczowych lub ketonowych.

Niektóre rodzaje cukru mogą prowadzić do raka bezpośrednio. Węglowodany dzielą się na proste i złożone. Do prostych zalicza się cukry występujące naturalnie w żywności – owocach, sokach owocowych, napojach gazowanych, niektórych warzywach, białym pieczywie, białym ryżu, makaronie, mleku i produktach mlecznych, przekąskach i słodyczach.

Ponadto cukry proste są dodawane do żywności podczas przetwarzania i rafinacji, o czym wiele osób nie ma świadomości. Te proste cukry zwiększają wydzielanie insuliny, będącej stymulatorem stanów zapalnych. Mogą one z kolei prowadzić do rozwoju raka.

Jedzenie białego cukru przyczynia się również do niedoborów minerałów, w tym magnezu. Pierwiastek ten zostaje usunięty podczas przetwarzania cukru.

Niedobór magnezu sprzyja natomiast procesom pro-zapalnym i pro-nowotworowym. Stąd też można uznać cukier za jedną z przyczyn raka.
Zmniejszając więc ilość prostych węglowodanów w diecie można zahamować lub opóźnić pojawienie się nowotworu.

Także rozprzestrzenianie się już istniejących komórek nowotworowych może zostać spowolnione, zatrzymane, a nawet odwrócone. Zostaną one bowiem pozbawione pokarmu niezbędnego do przeżycia.

Wiedza ta jest wykorzystywana również w badaniu diagnostycznym – PET. W razie podejrzenia u pacjenta nowotworu lokalizuje się miejsca zużywające najwięcej glukozy. Najczęściej za to zjawisko odpowiedzialny jest właśnie rak.