Polityka i Prawo

Już sama jej nazwa budzi lęk, a niekiedy wręcz przerażenie. Jednakże ci, którzy są zmuszeni spojrzeć jej prosto w oczy patrząc na swoich bliskich, muszą uwierzyć, że nie stanowi wyroku. Choroba Alzheimera – czym się objawia, kto jest na nią narażony i w jaki sposób pomagać choremu? Na te i inne pytania odpowiedzi znajdziecie w poniższym artykule.

Komu zagraża?

Na chorobę Alzheimera – schorzenie upośledzające pamięć i inne zdolności umysłowe, narażone są najbardziej osoby, których rodzice także zmagają/zmagali się z tą przypadłością. A jednak, świadomość jej istnienia powinien mieć każdy, kogo czeka w przyszłości opieka nad osobami starszymi (np. rodzicami). O ile schorzenie rozwija się przeważnie po 65. roku życia, u osób z genetycznymi predyspozycjami może się pojawić nawet przed ukończeniem 50 lat. Jedne z najnowszych badań poświęconych temu zagadnieniu wskazują, że dodatkowym czynnikiem ryzyka zachorowania wśród mężczyzn jest w tym wypadku niski poziom testosteronu. Opieka nad osobami starszymi, zmagającymi się z chorobą, wymaga w pierwszej kolejności wiedzy na temat tego, jak rozpoznać schorzenie, gdyż tylko wczesna diagnoza pozwoli na wdrożenie właściwego leczenia, zastosowania odpowiedniej pielęgnacji, a także – właściwego podejścia do chorego.

Obserwacja – wstępny element diagnozy

Najbardziej typowym symptomem, kojarzącym się ze wspomnianym schorzeniem, jest niewątpliwie zapominanie, jednak właściwa opieka seniora wymaga umiejętności dostrzegania także innych, niepokojących sygnałów. To m.in. problemy z: dobieraniem słów i nazw, wykonywaniem rutynowych czynności, prawidłową oceną sytuacji, zaburzenia orientacji i myślenia abstrakcyjnego, a także ogólne roztargnienie, wahania nastroju, spadek zainteresowania dotychczasowym hobby czy pracą, aż do zmiany osobowości (np. agresywność, lękliwość, nieufność). Granica pomiędzy demencją starczą a początkowym stadium choroby Alzheimera jest stosunkowo cienka, jednak opieka nad chorym członkiem rodziny wymaga znajomości podstawowych różnic. Demencja może pojawić się już w młodszym wieku, a charakteryzuje ją głównie apatia, brak zapału do wykonywania jakichkolwiek czynności, osłabienie organizmu, złe samopoczucie i pogorszenie pamięci. Kiedy do powyższych objawów dochodzą kłopoty z prawidłową wymową słów oraz inne, opisane powyżej dysfunkcje, opiekun dzienny powinien zwrócić na swojego podopiecznego większą uwagę. Niestety, same obserwacje nie wystarczą, by zdiagnozować chorobę Alzheimera.

Wsparcie – kluczowy element terapii

Opieka nad chorym członkiem rodziny pozwala na stwierdzenie objawów klinicznych, jednak dopiero konsultacja z neurologiem umożliwia wykluczenie innych przyczyn zaburzeń świadomości (pozwala na to wywiad lekarski, badania neurologiczne i psychologiczne oraz badania neuroobrazowe, w tym: tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny). Niestety, jak na razie nie istnieją środki, umożliwiające leczenie przyczynowe opisanej choroby bądź takie, które zahamowałyby zupełnie jej rozwój. Terapia zasadza się na objawowym leczeniu farmakologicznym zaburzeń pamięci oraz funkcji poznawczych, a jej kluczowym elementem jest właściwa opieka nad chorym członkiem rodziny. Opiekun dzienny powinien okazywać osobie chorej nie tylko codzienną pomoc i podawać lekarstwa, ale także oferować psychiczne wsparcie, zrozumienie, szacunek i poczucie bezpieczeństwa.

Opieka nad chorymi

Opieka nad starszymi, cierpiącymi na chorobę Alzheimera, wymaga w pierwszej kolejności pełnego zaakceptowania ich przypadłości. Należy zadbać o rutynę w codziennych zajęciach oraz zminimalizować ryzyko wystąpienia sytuacji nowych i stresujących dla chorego, ograniczać do minimum możliwości wyboru, nie próbować przekonywać go do swoich racji, nie krzyczeć na niego, a najlepiej nie rozmawiać z nim o jego przypadłości. W przypadku choroby Alzheimera opieka seniora musi być sprawowana całodobowo, dlatego też osoby bliskie, pracujące zawodowo, powinny pomyśleć o zatrudnieniu dla niego opiekunki. Należy w tym celu znaleźć osobę, która będzie potrafiła nawiązać z chorym dobry kontakt i wzbudzi jego zaufanie. Opiekun dzienny to rozwiązanie wystarczające, jeżeli domownicy są w zapewnić choremu opiekę w pozostałym czasie (np. po godzinach pracy opiekunki, w porze nocnej). Jeżeli tryb życia bliskich nie pozwala im na to (np. praca w trybie zmianowym, wyjazdy służbowe), wówczas warto rozważyć umieszczenie chorego w Domu Pomocy Społecznej, gdzie opieka nad osobami starszymi sprawowana jest całodobowo.