Polityka i Prawo

Początek powstawania choroby zwyrodnieniowej szacuje się na około 20- 30 rok życia, zaś po 60 roku życia choruje już 60 % społeczeństwa. Do 45 roku życia częstszą zachorowalność odnotowuje się wśród mężczyzn, zaś po 60 roku życia znacznie częściej chorują kobiety. Lokalizacja zmian zwyrodnieniowych zależna jest od wielu czynników. Możemy do nich zaliczyć czynniki genetyczne, obciążenie stawów podczas wykonywania codziennych czynności, aktywność zawodową oraz nadwagę i prowadzony styl życia. Początek zmian zwyrodnieniowych jest zwykle utajony. Wynika to z faktu, iż zmiany rozpoczynają się w obrębie chrząstki stawowej, która nie jest unerwiona czuciowo. Co za tym idzie powstające mikrouszkodzenia nie dają dolegliwości bólowych. Według statystyk staw ramienny znacznie rzadziej ulega chorobie zwyrodnieniowej, niż stawy kończyn dolnych. Wynika to z mniejszego wpływu czynników nabytych.

Choroba zwyrodnieniowa polega na stopniowej destrukcji chrząstki stawowej, na skutek dużego obciążenia lub urazu mechanicznego. W ten sposób chrząstka stawowa traci swoje właściwości amortyzujące i zmniejszające tarcie powierzchni stawowych elementów kostnych. W rezultacie dochodzi do powstawania nierówności na powierzchniach stawowych, a na ich brzegach mogą powstawać wyrośla kostne, czyli tak zwane osteofity. Znacznemu zwężeniu ulega szpara stawowa. Stopniowo dochodzi do ograniczania ruchomości stawu barkowego. Pojawią się charakterystyczne dźwięki, określane jako „trzeszczenia”, w stawie podczas ruchu. Początkowo ból występuje jedynie przy większej aktywności fizycznej, dopiero w późniejszych stadiach nie ustępuje nawet w spoczynku.

Objawy

Osłabienie kończyny górnej jest określane przez chorych jako pierwszy objaw choroby zwyrodnieniowej. Na początku ból utrzymuje się jedynie przy aktywności fizycznej lub przy znacznych obciążeniach. Jednak ulegają zmniejszeniu lub całkowicie ustępują po odpoczynku. Ból najczęściej promieniuje do szyi oraz całej kończyny górnej. W reakcji obronnej na dolegliwości bólowe, organizm zmniejsza zakres ruchomości w obrębie kończyny do takiego, który nie wywołuje nieprzyjemnych doznań. Powoduje to z czasem trwałe ograniczenie ruchów, głównie dotyczy to ruchu odwiedzenia oraz rotacji zewnętrznej. Obserwuje się również powstawanie zaników mięśniowych w obrębie obręczy barkowej jak i ręki. W wyniku toczącego się w jamie stawu procesu zapalnego istnieje możliwość powstawania obrzęków, co znacznie zmienia obrysy stawu, a przy znacznym zaawansowaniu zmian można nawet usłyszeć trzaski podczas wykonywania ruchów.

Diagnoza

W celu rozpoznania choroby wystarczające jest badanie lekarskie oraz wykonanie zdjęcia rentgenowskiego. Zdjęcie daje pełny obraz zaawansowania zmian w obrębie stawu ramiennego. W zależności od tych zmian odpowiednio dobierane jest leczenie. Początkowe zmiany nie wymagają leczenia farmakologicznego. Radzi się wtedy stosowanie zdrowego stylu życia, czyli kontrolowanie masy ciała, odpowiednie dawkowanie codziennej aktywności fizycznej oraz uzupełnienie diety w niezbędne mikro i makroelementy. Niezmiernie ważna w tym okresie jest rehabilitacja, mająca na celu wzmocnienie mięśni okołostawowych. W późniejszym okresie zaawansowania dołączone zostaje leczenie farmakologiczne. Stosuje się leki przeciwbólowe, przeciwzapalne oraz uzupełniające utracone minerały. Wskazane jest rozpoczęcie ćwiczeń zwiększających zakres ruchu oraz siłę mięśniową. Należy jednak pamiętać, aby nie powinno się dążyć do pełnego zakresu ruch, a jedynie do zwiększenia zakresu ruchu funkcjonalnego. Oznacza to, iż dążymy do otrzymania takiego zakresu, aby pacjent mógł wykonywać czynności dnia codziennego.

Profilaktyka

Profilaktyka choroby zwyrodnieniowej obejmuje utrzymanie prawidłowej masy ciała oraz stosowanie prawidłowego żywienia. Unikanie nadmiernego obciążenia stawów oraz stosowanie minimalnej, ale codziennej aktywności fizycznej, zmniejsza ryzyko wystąpienia choroby reumatycznej. Ważne jest by unikać podnoszenia ciężarów oraz należy pamiętać o usunięciu z organizmu wszelkich możliwych ognisk zakażenia.

Rehabilitacja

Podczas całego przebiegu choroby powinno się stosować w mniejszym lub większym stopniu rehabilitacje. Pozwala ona na utrzymanie prawidłowej ruchomości stawów oraz niezbędnej siły mięśniowej. Wcześnie podjęta może nawet zahamować rozwój choroby i zniwelować jej skutki. Należy pamiętać, iż nieleczona choroba zwyrodnieniowa w obrębie stawu ramiennego może doprowadzić do szeregu powikłań ograniczających normalne funkcjonowanie.