Polityka i Prawo

Wiek rozwojowy to najczęściej czas beztroski i dobrej zabawy, czas chodzenia do szkoły, nawiązywania nowych znajomości, pierwszych przyjaźni czy miłości. Problemy – jeżeli jakieś są – kończą się razem z trudnym dniem a nowy przynosi kolejne wyzwania. Jednak wiek rozwojowy to przede wszystkim czas intensywnego rozwoju a co za tym idzie – także największej podatności na nabywanie wad postawy.

Jedną z poważniejszych i niewątpliwie najtrudniejszych – a według niektórych, wręcz niemożliwą – do skorygowania jest skolioza czyli boczne skrzywienie kręgosłupa. Sama nazwa jest dość myląca ponieważ choroba nie ogranicza się jedynie do wygięcia kręgosłupa na kształt litery „S”, ale towarzyszy jej osiowa rotacja kręgów (które w odcinku piersiowym pociągają także przylegające do nich żebra) i zwykle pogłębienie kifozy piersiowej a te zmiany są przyczyną szeregu anatomicznych i biomechanicznych zaburzeń obejmujących między innymi zmniejszenie ruchomości klatki piersiowej a co za tym idzie – gorszej wentylacji płuc i spowodowanej tym duszności, asymetrię barków i miednicy które w konsekwencji zaburzają równowagę napięć mięśni prowadząc do przeciążeń jednych i osłabienia innych, problemy natury estetycznej jak odstające łopatki, pogłębiona kifoza czy wspomniana przed chwilą asymetria barków i wreszcie najtrudniejszą, z punktu widzenia chorego, dolegliwość jaką jest ból obejmujący najczęściej odcinek krzyżowo-lędźwiowy kręgosłupa, kark i łopatki wynikający z nierównomiernego napięcia mięśni lub ból korzeniowy, który pochodzi z uciśniętych przez zniekształcone kręgi nerwów rdzeniowych.

Wiemy, jakie są czynniki, które powodują pogłębianie się wady (nieprawidłowa postawa, niedobory witaminy D, nadmierne obciążenia kręgosłupa) jednak pierwotna przyczyna jest w 80% przypadków nieznana. Badacze zajmujący się etiologią tego schorzenia wysnuli liczne teorie powstawania i rozwoju bocznych skrzywień kręgosłupa opierające się na wrodzonych zaburzeniach układu nerwowego, zaburzeniach wzrostowych czy zmianach krzywiczych a nawet fizjologii powiązanej z pierwotnym brakiem symetrii w organizmie człowieka jednak nie zostały one potwierdzone. Niezależnie od przyczyny ważne jest wczesne rozpoznanie, leczenie i zapobieganie pogłębianiu się skoliozy. Jeśli chodzi o leczenie to w większości przypadków opiera się ono na rehabilitacji, a więc doborze odpowiedniego zestawu ćwiczeń do wykonywania w domu. Ważnym i jednocześnie najtrudniejszym jej elementem jest uzyskanie współpracy i pełnego zaangażowania dziecka – bez tego ćwiczenia będą nudnym obowiązkiem wykonywanym byle jak i tylko na wyraźne polecenie rodzica. Jednak – jak już wspomniałam – jest to zadanie niezwykle trudne, wymagające cierpliwości i dużego doświadczenia terapeuty, ale możliwe do osiągnięcia przez rozmowę z dzieckiem (często powtarzanym przez fizjoterapeutów błędem jest przedmiotowe traktowanie dziecka, zwracanie się z zaleceniami do rodziców, swojego rodzaju wyłączanie małego pacjenta z rozmowy) i dobór niewielkiej ilości ale za to bardzo intensywnie oddziałujących ćwiczeń, które dziecko będzie mogło powtarzać kilka razy dziennie.