Polityka i Prawo

Do uszkodzeń struktur w obrębie kręgosłupa, które to uszkodzenia powodują rozwijanie się choroby przeciążeniowej kręgosłupa, prowadzą swego rodzaju mechanizmy. Obecnie wyróżnia się dwie drogi powstawania przeciążeń, które powodują degenerację różnych elementów, najczęściej są to krążki międzykręgowe. Istotą pierwszej z nich jest gwałtowny uraz, który zadziałał na pierwotnie zdrowy krążek tak, że spowodował jego uszkodzenie – mechanizm taki nazywamy drogą nagłego urazu.

Skąd się bierze choroba przeciążeniowa?

Drugi mechanizm powstawania uszkodzeń na przykładnie krążka międzykręgowego, nazywa się drogą przewlekłych przeciążeń. Jak sama nazwa wskazuje, ostateczne uszkodzenie tej struktury następuje po wielu, nierzadko długotrwałych procesach zwyrodnieniowych podwyższających podatność tkanek na zmiany chorobowe.

Chociaż oba mechanizmy znacząco różnią się od siebie – inna jest przede wszystkim droga powstawania a także czas potrzebny do osiągnięcia rezultatu, to ów skutek zawsze jest taki sam. Mowa tu oczywiście o wypadnięciu tak zwanego jądra miażdżystego, czyli płynnej struktury, dzięki której dysk może spełniać swoje hydrauliczne działanie. Innym skutkiem może byś zwyrodnienie krążka, co generuje bardzo uporczywe dolegliwości bólowe.

Ból kręgosłupa – jak powstaje?

Zmiana taka może polegać na uwypukleniu jego powierzchni, co powoduje szereg napięć i przesunięć w obrębie odcinka kręgosłupa – skutkiem tego jest ucisk na rdzeń kręgowy lub korzonki nerwów rdzeniowych. Skutecznie utrudnia to życie wielu pacjentom, powodując silny ból jak również zaburzenia czucia, które odczuwamy jako mrowienie lub czasowe drętwienie, np. kończyn. Długotrwałe dolegliwości związane z uszkodzeniami struktur kręgosłupa mogą prowadzić do wiele poważniejszych stanów, na przykład częściowych niedowładów lub nawet zaniku mięśni.

Profilaktyka czy ćwiczenia na kręgosłup?

Choroby będące wynikiem drugiego z mechanizmów przebiegają zwykle z wyodrębnieniem dwóch zasadniczych etapów, które dzielą się na poszczególne fazy. W pierwszym etapie obserwujemy wyłącznie zaburzenia czynnościowe, w drugim natomiast wyróżnia się także zaburzenia morfologiczne. Rozwój tych chorób prowadzi zazwyczaj do nieodwracalnych skutków, dlatego bardzo ważne jest wczesne podjęcie leczenia.