Polityka i Prawo

Ogólnie rozumiane choroby reumatyczne dotykają bardzo dużo osób. Niejednokrotnie silnie związane są one z wiekiem co w starzejących się zamożnych społeczeństwach powoduje, że liczba pacjentów w stosunku do ogółu społeczeństwa rośnie jeszcze szybciej. Szczęściem w nieszczęściu dla osób z dolegliwościami reumatycznymi jest to, że im popularniejsza jest choroba tym firmy farmaceutyczne i rządy różnych krajów ponoszą większe nakłady na poszukiwanie skuteczniejszych leków na nie.

Choroby przebiegające z zapaleniem miejscowym stawów mają charakter idiopatyczny (nie jest znana ich bezpośrednia przyczyna powstawania) więc niemożliwe póki co jest całkowite ich zlikwidowanie. Trwają oczywiście prace nad dokładnym rozpracowaniem genezy procesu chorobowego. Bardziej obiecujące są badania mające na celu eliminować stany objawów choroby i zapobiegać powstawaniu komplikacji.

Jednym z najbardziej obiecujących badań w ostatnim czasie są prace nad tkankowymi inhibitorami metalolproteaz. Dąży się do zsyntetyzowania leków, które zapobiegałyby uszkodzeniom chrząstek stawowych i zatrzymywały lub nawet cofały procesy zwyrodnieniowe. W chorobie zwyrodnieniowej stawów głównym czynnikiem niszczącym struktury chrzęstne so metaloproteazy – enzymy rozpuszczające tkankę. Ich źródłem są paradoksalnie komórki budujące chrząstki czyli chondrocyty. Kiedy komórki te znajdą się w ognisku zapalenia wywołanego chorobą zaczynają uwalniać szkodliwe enzymy. W ten sposób zaczyna się choroba zwyrodnieniowa. Inhibitory, nad którymi prowadzi się badania mają właśnie blokować działanie tych enzymów. Najbardziej obiecującą substancją na chwilę obecną są tetracykliny – bardzo popularne antybiotyki, których korzystne działanie na stany zapalne stawów zaobserwowano początkowo całkiem przypadkowo.

Pewne nadzieje wiąże się także z kwasem hialuronowym. Substancja ta w organizmie wytwarzana jest przez błonę maziową – bardzo ważną strukturę stawy położoną bezpośrednio pod chrząstką. Kwas hialuronowy ma postać lepkiej mazi i działa niczym smar umożliwiając płynne ruchy stawów bez tarcia. Zauważono, że ta substancja jest jedną z pierwszych ofiar choroby zwyrodnieniowej i stanów zapalnych stawów. Jej brak przyspiesza rozwój choroby. Stąd pomysł na regularne wstrzykiwanie kwasu do torebek stawowych. Takie leczenie przynosi jak dotąd bardzo pozytywne rezultaty głównie u osób skarżących się na problemy z kolanami.