Polityka i Prawo

Dłoń umożliwia nam prawidłową funkcję manipulacyjną. Oznacza to, że zarówno dzięki sile mięśni dłoni możemy otworzyć słoik, jak i złapać w dwa palce igłę. Dłoń jest takim miejscem, przez które przebiegają wszystkie najważniejsze struktury anatomiczne, takie jak nerwy, naczynie oraz mięśnie. Dzięki ich współpracy mamy możliwość wykonywania odpowiedniej funkcji. Wszystkie te struktury są chronione przez skórę oaz tkankę podskórna. Ponadto dodatkową ochronę stanowi jeszcze rozcięgno dłoniowe. Powstaje ono pomiędzy skórą a elementami „szlachetnymi”, umożliwiającymi funkcjonowanie ręki.

Objawy

Niestety w niektórych przypadkach dochodzi do włóknienia pasm włóknistych rozcięgna dłoniowego doprowadzając do przykurczu palców. W takim przypadku mamy do czynienia z przykurczem Dupuytren’a. Przykurcz dotyczy najczęściej palca małego i serdecznego. Jednakże ograniczenie ruchomości nie wynika jedynie z przykurczu rozcięgna dłoniowego, ale także innych elementów łączno- tkankowych zawartych w dłoni. W ten sposób zaawansowanie oraz deformacje spowodowane przykurczem będą zależały od lokalizacji i rozległości procesu bliznowacenia. Częstszą zachorowalność odnotowuje się u mężczyzn pomiędzy 40 a 70 rokiem życia. Choroba rozwija się przez wiele lat powodując „zamykanie się” palców w dłoni.

Przyczyny

Niestety nie odkryto jeszcze przyczyny powstawania owego przykurczu, a tym samym formy leczenia nie są jasno określone. Jedyną wartością stałą, którą ustalono były skłonności dziedziczne do zapadania na tę chorobę. Zauważono także częstsze jej występowanie u chorych na cukrzycę i padaczkę. Najnowsze badania wykazały, iż szczególnie często przykurcz pojawia się u osób po przebytym zawale serca. Może również występować z zespołem „ręka- bark” , co może świadczyć, iż zmiany w obrębie dłoni stanowią składową tego zespołu. Stanowczo na rozwój przykurczu mają wpływ mikrourazy, urazy oraz przeciążenia zawodowe.

Postępowanie choroby

W przebiegu choroby można wyróżnić okresy postępowania choroby. Początkowo dochodzi do powstawania niebolesnych zgrubień po stronie dłoniowej ręki. Zmiany te nie wpływają na funkcję ręki. Dopiero później dochodzi do zwłóknienia tych pogrubionych miejsc i pociągania głębokiej warstwy skóry. W wyniku czego na stronie dłoniowej ręki powstają twarde zbliznowacenia, które nie posiadają już ruchomości i powodują przykurcz palców. Palec czwarty jako pierwszy jest ograniczony w przykurczu dopiero później zajęte zostają kolejno palec piąty, trzeci i drugi. W kolejnych fazach dochodzi nawet do zamknięcia dłoni i utrwalenia przykurczu. Niestety chory nie może wyprostować palców nawet przy maksymalnym zgięciu nadgarstka, co świadczy o fakcie, iż to nie ścięgna są przykurczone, a rozcięgno dłoniowe. Osoba chora może odczuwać także mrowienia i drętwienia oraz zaburzenia czucia. Dochodzi do zmiany temperatury skóry ręki zajętej przykurczem rozcięgna dłoniowego. W wyniku dochodzi do upośledzenia funkcji ręki.

Leczenie

Leczenie przykurczu Dupuytren’a jest zazwyczaj operacyjne. We wczesnych stadiach stosuje się metody fizykoterapeutyczne w celu rozmiękczenia ścięgna. Wykorzystane są głównie ultradźwięki, jonoforeza z hydrokortyzolu oraz okłady cieplne na dłoń. Pozostałe składowe fizjoterapii: kinezyterapia oraz masaż, również odgrywają bardzo ważną rolę zarówno przed jak i po operacji. Kinezyterapia pooperacyjna zajmuje się ćwiczeniami usprawniającymi ręki. Rehabilitacja we wczesnych okresach może nieznacznie spowolnić rozwój choroby. Leczenie operacyjne polega na wycięciu zbliznowaciałego rozcięgna dłoniowego. Niestety zabieg ten jest bardzo trudny i wymaga obecności doświadczonego chirurga. Pomimo wszystko mogą wystąpić powikłania pooperacyjne. Do najważniejszych zalicza się uszkodzenie nerwu pośrodkowego lub łokciowego, czego wynikiem będzie zaburzenie czucia w palcach. W momencie gdy zabieg był bardziej rozległy i dotyczył więcej niż jednego palca może powstać krwiak. Często występującym powikłaniem jest też zakażenie pooperacyjne, co znacznie wydłuża proces gojenia się rany. Niestety z powodu braku znajomości przyczyn choroby, nie istnieje takie leczenie, które może zapobiegać wystąpieniu przykurczy Dupuytren’a. Zalecane zabiegi fizykoterapeutyczne przynoszę krótkotrwałe efekty i nie są do końca potwierdzone badaniami medycznymi. W ten sposób postępowanie terapeutyczne sprowadza się jedynie do likwidowanie skutków powstałych zmian podczas zabiegu operacyjnego.