Skręcenie stawu skokowego

Skręcenie stawu skokowego jest najczęstszym urazem kostno- więzadłowym w obrębie organizmu ludzkiego. Jego częstotliwość występowania jest największa w okresie młodzieńczym, jednakże może występować w każdym przedziale wiekowym. Do skręcenia może dojść zarówno podczas uprawiania sportu, jak i podczas codziennej aktywności. Skręcenie jest wynikiem przeciążenia stawu przy jednoczesnym nieodpowiednim ustawieniu. Według definicji skręcenie oznacza uraz powstający w wyniku takiego ruchu, który przekracza normalny zakres ruchu w stawie. W wyniku dochodzi do naciągnięcia lub naderwania więzadeł oraz torebki stawowej.

Powikłania

Jeżeli po skręceniu stawu skokowego nie zostanie podjęte leczenie lub źle zostanie ono przeprowadzone, może doprowadzić do poważnych zmian w układzie ruchu a w konsekwencji do leczenia operacyjnego. Do głównych powikłań możemy zaliczyć długotrwałe ograniczenie aktywności ruchowej, wystąpienie niestabilności stawu skokowego oraz powstawanie w przyszłości zmian zwyrodnieniowych.

Staw skokowy

Staw skokowy jest chroniony z obydwu stron szeregiem więzadeł. Od strony bocznej najistotniejszą rolę odgrywają więzadło strzałkowo-skokowe przednie i tylne oraz więzadło piętowo-strzałkowego. Stronę przyśrodkową stabilizuje więzadło trójgraniaste. Najczęstszym mechanizmem urazowym jest mechanizm supinacji, czyli podwichnięcia stopy do wewnątrz. Nawet 95% skręceń powstaje na drodze tego mechanizmu. W takiej sytuacji narażone na uszkodzenie jest najczęściej więzadło strzałkowo- skokowe przednie, rzadziej strzałkowo- piętowe i strzałkowo- skokowe tylne. 5% skręceń powstaje na skutek mechanizmu pronacji, gdzie dochodzi do uszkodzenia więzadła trójgraniastego, leżącego po stronie przyśrodkowej stawu skokowego.

Objawy

Obserwowane objawy związane są z mechanizmem skrętnym powodującym uraz. Głównie dotyczą one naciągnięcia, przerwania częściowego lub całkowitego więzadeł oraz dobrze unerwionej torebki stawowej. Dodatkowo może powstawać krwiak zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz stawu, co manifestuje się obrzękiem, który poszerza obrys stawu. Skóra może zmienić zabarwienie w wyniku wylewów podskórnych. Ponadto wśród tych dolegliwości, największy problem sprawiają dolegliwości bólowe, które nasilają się przy próbie ruchu. Jeśli dojedzie do uszkodzenia przyśrodkowej części stabilizatorów, może dojść do podwichnięcia kości skokowej. W wyniku tego dochodzi do nienaturalnego ustawienia stopy w stosunku do powierzchni stawowych.

Diagnoza

W celach diagnostycznych wykonywane są testy wydolności więzadeł, w zależności od mechanizmu powstania urazu. Pomocne w uszkodzeniu uszkodzenia może być również badanie ultrasonograficzne, radiogramy stresowe, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny lub artrografia. Ocena kliniczna jest łatwiejsza i bardziej precyzyjna w przypadku świeżych urazów, jeżeli jednak mamy do czynienia z przestarzałymi lub przewlekłymi schorzeniami niezbędna jest pomocnicza diagnostyka.

Leczenie i rehabilitacja

Leczenie skręcenia stawu skokowego jest uzależnione od stopnia skręcenia. W pierwszym stopniu, gdzie dochodzi jedynie do naciągnięcia więzadeł i torebki stawowej, stosuje się ograniczenie aktywności ruchowej do 10 dni, stosowanie zimnych okładów oraz leków objawowych. Jeżeli dojdzie do naderwania więzadeł i torebki stawowej, mamy do czynienia z II stopniem. W takim przypadku niezbędne jest odciążenie kończyny w opatrunku gipsowym lub ortezie do 2 tygodni, systematyczne ochładzanie. Przy całkowitym zerwaniu więzadeł konieczny jest zabieg operacyjny. W każdym przypadku po zakończeniu leczenia zaleca się stosowanie fizyko- i kinezyterapii w celu szybszego powrotu do normalnej aktywności fizycznej.