Polityka i Prawo

Zarastające zapalenie torebki stawowej ma charakter idiopatyczny, czyli jego przyczyna nie jest znana. Schorzenie to jest charakterystyczne dla stawu barkowego. Powstaje ono na podłożu stanu zapalnego, powodującego wynaczynienie krwi w postaci tkanek do jamy stawu. Następnie dochodzi do zarastania tych tkanek. Zarastające zapalenie torebki stawowej dotyczy głównie kobiet pomiędzy 40 a 60 rokiem życia, a za czynnik predysponujący uważa się choroby reumatyczne. Równie często jak u kobiet, odnotowuje się jego występowanie u ludzi młodych wyczynowo uprawiających sport.

Przyczyny

Przyczyny powstawania tej choroby nie są znane, lecz widoczny jest związek pomiędzy nią a przebytymi urazami. Może wystąpić jako następstwo drobnego urazu, zapalenia ścięgna lub kaletki w obrębie stawu ramiennego. Zrosty torebki stawowej są już zauważalne po 7 dniach nieużywania stawu, zaś po kilku tygodniach są one na tyle silne by mocno ograniczyć ruchomość stawu. Zachorowalność sprzyja występowanie chorób ogólnoustrojowych, na przykład cukrzyca czy choroby naczyń obwodowych. Istotny wpływ na rozwój choroby ma słaba aktywność fizyczna oraz praca siedząca, wykonywana przez chorego.

Objawy

Głównym objawem są narastające dolegliwości bólowe, które nie ustępuje ani w spoczynku ani podczas snu, uniemożliwiając sen na chorym barku. W późniejszych okresach ból uniemożliwia wykonywanie ruchów a to prowadzi do szybszego zarastania torebki stawowej. Postępujące zesztywnienie barku prowadzi z czasem do całkowitego zawieszenia jego funkcji. Dodatkowo występuje uczucie tarcia lub trzeszczenia podczas ruchów chorego barku. Wśród objawów wyróżnić można również ból promieniujący do okolic szyi i karku, ulegający spotęgowaniu podczas ruchów zajętym chorobowo barkiem, a nawet do części grzbietowej dłoni i palców, jeżeli zostaje zachowana siła mięśniowa.

Diagnoza

W celu rozpoznania choroby stosowane jest zdjęcie rentgenowskie oraz co raz częściej rezonans magnetyczny. Pozwalają one ocenić w jakiej fazie ograniczenia chorobowego znajduje się torebka stawowa i otaczające staw więzadła. Dodatkowo wykonuje się badanie palpacyjne oraz pomiar zakresu ruchów czynnych i biernych. Niezmiernie ważna jest ocena siły mięśniowej w obrębie kończyny oraz łopatki.

Leczenie

Leczenie zarastającego zapalenia torebki stawowej uzależnione jest od fazy i postępu choroby. Ma ono na celu zatrzymanie postępu choroby, zniwelowanie dolegliwości bólowych oraz przywrócenie prawidłowych ruchów w chorym stawie. Podczas fazy ostrej dochodzi do przywiedzenia ramienia do tułowia, jako reakcja obronna na dolegliwości bólowe. Okres zesztywnienia stawu może trwać nawet do pół roku. Działanie lecznicze opiera się jedynie na podwieszeniu kończyny na temblaku w celu jej odciążenia oraz podawaniu leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych. Ruch w obrębie chorej kończyny jest możliwy jedynie z współruchem łopatki. W tym czasie stosowane są często zabiegi fizykoterapeutyczne oraz ćwiczenia bierne, jednak ich działanie nie przynosi żadnych efektów. Dopiero w drugim etapie choroby, czyli „zamrożenia” barku najistotniejszą rolę spełnia rehabilitacja. W tym stadium dolegliwości bólowe ulegają znacznemu zmniejszeniu, co sprzyja odzyskiwaniu utraconej ruchomości. Zakres prowadzonych ćwiczeń powinien być bezbolesny. Zaniechanie ćwiczeń w tym okresie może doprowadzić do poważnych powikłań. W okresie ustępowania zablokowania, czyli tak zwanego „odmrażania”, dolegliwości bólowe ustępują prawie całkowicie. Istotne są odpowiednio dobrane, lecz intensywne ćwiczenia zajętego stawu. We wszystkich fazach stosowane są leki przeciwbólowe, przeciwobrzękowe oraz przeciwzapalne. Niekiedy stosuje się ostrzykiwanie chorego stawu preparatami sterydowymi. Przypadki, które nie poddają się leczeniu zachowawczemu, zaopatrywane są w sposób operacyjny. Co raz częściej zabieg wykonywany jest artroskopowo, co zmniejsza rozległość ran pooperacyjnych.

W przypadku podejrzenia wystąpienia zarastającego zapalenia torebki stawowej należy bezzwłocznie udać się do lekarza specjalisty w celu wykonania badań kontrolnych i uzyskania odpowiedniego rozpoznania. Przy wcześnie rozpoznanej chorobie istnieje możliwość wcześniejszego rozpoczęcia leczenia zachowawczego, a w przyszłości uniknięcia stałych dolegliwości bólowych oraz trwałego upośledzenia funkcji stawu ramiennego.