Polityka i Prawo

Według definicji, stożkiem rotatorów nazywa się te ścięgna mięśni, które mają swój przyczep początkowy na łopatce a końcowy w obrębie części górnej kości ramiennej. Zaliczymy do niego mięsień podgrzebieniowy i nadgrzebieniowy, obły mniejszy oraz podłopatkowy. Często przypisywana do tej grupy głowa długa mięśnia dwugłowego ramienia, czyli bicepsa. Ruchy te umożliwiają swobodne ruchy zgięcia, odwiedzenia oraz rotacji w obrębie stawu ramiennego.

Przyczyna

Uszkodzenie pierścieni rotatorów występuje najczęściej u osób po 40 roku życia, równie często u kobiet jak i u mężczyzn. Osoby te najczęściej wykonywały w ciągu swojego życia taką pracę, która była związana z długotrwałym unoszeniem kończyn górnych do góry. Mogą to być na przykład sportowcy lub osoby pracujące na budowie, podczas prac wykończeniowych. W ten sposób powstające mikrourazy są częstą przyczyną powstawania uszkodzenia w obszarze stożka rotatorów. Równie często dochodzi do uszkodzenia na drodze urazu pośredniego. Wśród takich można wyróżnić upadek na odwiedzioną kończynę górną, próbę rzucenia ciężkiego przedmiotu czy gwałtowne odwiedzenie kończyny z jednoczesnym jej szarpnięciem.

Zarówno mechanizm mikrourazowy oraz przeciążeniowy prowadzą do zaburzenia ukrwienia obwodowego odcinka stożka i jego zwyrodnienia. Do powstawania tych zmian zwyrodnieniowych predysponuje współobecna dna moczanowa lub gościec. Degeneracja tkanek stawowych może być spowodowana również podawaniem leków, takich jak glikokortykosteroidy. Niekiedy czynnikiem uszkadzającym są wady wrodzone lub przebyte urazy w obrębie stawu ramiennego, takie jak zwichnięcia stawu ramiennego czy oderwania guzka większego kości ramiennej.

Objawy

Najistotniejszym objawem jest ból, który nasila się przy probie odwodzenia i zginania ramienia. Dodatkowo uniemożliwione jest wykonanie ruchu rotacji oraz odwiedzenia, z powodu uszkodzenia ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego, odpowiedzialnego za rozpoczęcie ruchu. Ruch jest ten możliwy tylko przez wcześniejsze bierne odwiedzenie ramienia nawet do 60 stopni. W późniejszych etapach w wyniku bliznowacenia może dojść do trwałego ograniczenia ruchów rotacyjnych oraz odwodzenia. Widoczna jest również asymetria konturów stawu ramiennego w stosunku do drugiego, powodem jest zanik mięśnia nadgrzebieniowego, podgrzebieniowego oraz naramiennego. Asymetria również jest widoczna przy ustawieniu barku i wystawaniu grzebienia łopatki o stronie uszkodzonej. Objawy występujące zależą również od mechanizmu powstawania uszkodzenia. Jeżeli dojdzie do nagłego urazu to dominującym objawem będzie ból i wyraźne ograniczenie odwiedzenia ramienia. Inaczej wygląda sytuacja w momencie przewlekłego uszkodzenia, gdzie dochodzi do stopniowego zmniejszania zakresu ruchu odwodzenia, a ból występuje najczęściej nocą.

Trzy typy uszkodzeń

Uszkodzenie stożka rotatorów można podzielić na trzy różne typy. Masywne uszkodzenie pierścienia rotatorów, jak sama nazwa wskazuje uraz obejmuje wszystkie mięśnie należące do tej grupy. Powstaje przykurcz tych mięśni oraz głowa kości ramiennej ulega odsłonięciu. Przerwanie poprzeczne lub podłużne dotyczy najczęściej mięśnia nadgrzebieniowego, rzadziej podgrzebieniowego czy podłopatkowego. Przy uszkodzeniu podłużnym również dochodzi do odsłonięcia głowy kości ramiennej. Trzeci typ obejmuje rozerwanie poprzeczne oraz podłużne wraz z rozejściem się włókien i powstaniem ubytku.

Leczenie

Leczenie jest uzależnione od stopnia uszkodzenia stożka rotatorów. Jeżeli jest ono niewielkie zaleca się odciążenie kończyny, podawanie leków przeciwzapalnych oraz stosowanie rehabilitacji, aby odzyskać prawidłowe napięcie oraz funkcje mięśni objętych stanem chorobowym. W przypadku, gdy ból się nie zmniejsza i na zdjęciu rentgenowskim obserwowane są dalsze zmiany degeneracyjne tkanek okalających grupę mięśniową niezbędne jest wykonanie artroskopii. Ma ona na celu usunięcie tych elementów kostnych, które mogą powodować dalsze uszkodzenie. Niestety całkowite rozerwanie pierścienia rotatorów wymaga leczenia chirurgicznego, które wiąże się z rekonstrukcją a następnie intensywną rehabilitacją, przyspieszającą powrót do codziennej aktywności fizycznej. Niezmiernie niebezpieczne jest pozostawienie nawet niewielkiego uszkodzenia rotatorów bez leczenia. Może to wiązać się z szeregiem powikłań, do których należy ograniczenie lub całkowite ograniczenie ruchów oraz zanik mięśni w wyniku ich nieużywalności.